Sabat sióstr to dostępny na Netfliksie film, który opowiada o oczekiwaniu na czarownice w Końcu Basków na wstępie XVII w. Podejmowana w nim kwestia tego, jak Kościół rzymskokatolicki oraz patriarchalna władza roszczą sobie należeć do przewadze nad kobietami, zawsze jest jednak boleśnie aktualna. https://filmyzlektorem.pl
„Nie trzyma nic bardziej dużego niż tańcząca kobieta” – występuje w filmie inkwizytor, który za cel dał sobie spalenie wszystkich oskarżonych o czary kobiet. „Niebezpieczna tańcząca kobieta” jednoznacznie zbliża się z boginią Kali. Rzecz natomiast w niniejszym, że niszczycielski i karzący przewinienia taniec bogini jest tylko odpowiedzią na całe niegodziwości, których zrobili się delikwenci. W Sabacie sióstr sytuacja jest podobna. Feministyczny w swej myśli Sabat sióstr paradoksalnie dowodzi więc, że wszystkie rzeczone niebezpieczeństwo pokrywa się wyłącznie w próbach zniewalania kobiecej podmiotowości również omijaniu jej skuteczności.
Akcja filmu w reżyserii Pablo Agüero odbywa się w Region Basków w 1609 roku. Grupa tkaczek, od lat trwających w swej żeglarskiej wiosce zgodnie z rytmem przyrody natomiast w znaczeniu dla jej założeń, zostaje posądzona o czarną magię i użyta w niewolę. Inkwizytor, który przybył w ich cechy, domaga się, aby przyznały się do sabatów również kontaktów z złym. Kobiety uważają się w form patowej – jeśli się nie kierują do czynów, których przecież nie popełniły, zginą. Jeśli kierują się do bieżącego, to jeszcze spłoną na stosie. Dobrą ulicą do ocalenia powtarza się odwleczenie egzekucji do momentu, aż ich ludzie z wioski zrezygnują z morza. Podejmuje się więc seria przesłuchań-maltretowań, która ściąga do nieoczywistego finału.
Sabat sióstr to obraz, który składa uwagę na moc istotnych kwestii, związanych z Kościołem oraz sytuacją kobiet. Przede wszystkim działanie rewelacyjnie ukazuje, jako bardzo złe jest dokładne pojmowanie mitów czy symboli religijnych. Męscy bohaterowie produkcji Pablo Agüero symbol zła, jakim jest zły, używają jako realnie istniejąca postać. Kobiety zaś oskarżają o bycie sytuacjami z legend i opowieści ludowych, przez co niewinne bohaterki skazują na ogromne cierpienia. Inkwizycja, która tworzy zniszczyć rzekomą sektę szatana, sama daje się być ludźmi diabła.
Sabat sióstr to obraz, którego najlepszą ścianą jest świetnie rozegrana feministyczna wymowa. Twórcy nie narzucają żadnych wniosków, a umożliwiają je wyciągnąć samym widzom. Produkcja ukazuje patriarchalną chęć kontroli natury, której przedstawicielkami są kobiety. Film ukazuje, z jaką zażartością i obsesją inkwizytorzy maltretują kobiece, zniewolone ciała. Przedstawiciele patriarchatu oraz Kościoła nadają sobie należeć do decydowania o kobietach oraz ich ciałach. To toż dzieje się ale również dziś, kiedy patriarchalna władza przez wprowadzone przez siebie dobra, w oparciu o nic innego, kiedy tylko wypaczone religijne przesłanki również naturalne sklepy, skazuje osoby na prace. Po seansie filmu widzimy więc, że jednak akcja odbywa się w XVII w., to tematyka jeszcze jest modna, a Sabat sióstr ukazuje powracające systemy oraz próbujące się historie.
Oraz z filmu wyłania się przerażający obraz wzorcowej patriarchalnej męskości, która winy i niska szuka w jakimś, ale nie w sobie. Inkwizycja rozprawia ponad tym, jak dobrym środkiem na gaszenie błędów są kary cielesne. Oprócz a tego, że twórcy filmu obrazowo uchwycili pojmowanie przez Kościół ciała jako dodatek waloryzowane negatywnie, jako źródło błędu i występku, to także film ukazuje bohaterów, którzy przez bycie w celibacie paradoksalnie jedni nie potrafią zapanować nad własnym ciałem. Na podstawie znanego antropologom mechanizmu kozła ofiarnego za wszelkie zło obwiniają kobiety, jakie to chyba zbratały się z diabłem. Sabat sióstr dzień i łatwo ukazuje to samo zjawisko znane jako palenie czarownic i pozwala widzom poznać jego uwagi.
Hiszpańska produkcja całkiem przyzwoicie wypadła, jeżeli idzie o powierzchnię wizualną, a na plus ocenić możemy również wpisane w wizualność znaczenia. Ujęcia wolnych kobiet w krwi boleśnie kontrastują ze częściami w celi więziennej. Bardzo dobra wypadły trudne w odbiorze sceny tortur – są one bardzo duże, lecz mimo tego, że prowadzi w nich brutalność, nie są pozbawione emocji. Ich realizacja w taki, a nie nowy metoda, silnie oddziałuje na widzów, co jest absolutnie plusem. Plusem istnieje także aktorstwo, które tak wypadło - zarówno jeżeli należy o oskarżone o czary kobiety, kiedy a o inkwizytorów. Sabat sióstr istnieje jednak filmem, w którym dominuje pewna skromność i statyczność. A o ile pewne sceny porywają, jak rewelacyjna, ekstatyczna kulminacja, to sprowadzają się momenty, że produkcja niestety nas nuży.
Sabat sióstr nie jest bowiem filmem, jaki tworzy na treść oraz chyba części widzów będzie obecne przeszkadzać. Twórcy bardziej niżeli na ubezpieczeniu odbiorcom rozrywki skoncentrowaliśmy się na tym, by za pomocą swojego działania powiedzieć coś ważnego. I toż obecnie wypadło doskonale. Trochę zabrakło czegoś, co zbalansowałoby nam tąż statyczność a co pozwalało lepiej odnaleźć czy poczuć się w świecie przedstawionym – może czasu, jaki aby nas zafascynował, może dużo emocji. Problem jest też w tym, że nie do tyłu czujemy napięcie i niebezpieczeństwo powiązane z nadchodzącą egzekucją.
Sabat sióstr jest zatem filmem, który kieruje na dyskrecję oraz w współczesnej prostocie jest zarówno siła, jak i dobra słabość. Tyczy się to wyjątkowo samej historii, którą pewno nie wszyscy widzowie uważają za wystarczająco interesującą. Bo chociaż jest czysta, więc ważna ją uważać za zbyt niską. Chociaż to taż prostota umożliwiła lepsze wybrzmienie i spokojniejsze dostrzeżenie całej wymowy filmu. To dzięki takiemu rodzajowi opowiadania lepiej wybrzmiewa też kulminacja. Dostrzegamy, co w zasadzie dzieje się z bohaterkami a która jest w nich przemiana - budzi się wewnętrzna wiedźma jako element psychiki.
Pomimo kilku filmowych mankamentów Sabat sióstr zazwyczaj jest interesującym filmem, który składa w sobie dużo mocno treści. Może przysporzyło się opakowanie jej momentami w ciekawszą dla widza formę, ale przeważnie stanowi wtedy film łatwy również jego walory zdecydowanie panują nad mankamentami. Istnieje wtedy pod wieloma względami interesująca produkcja feministyczna, która poszukuje bardzo w zrozumieniu problemów powiązanych z patriarchatem oraz unaocznia kuriozalność literalnego wyjścia do nauki.